Klik hier voor een opname van mijn achtste bijdrage aan het radioprogramma Glasnost. Of kijk hier en ontdek wat het geweldige programma nog meer te bieden heeft.
Je kan mijn les ook meelezen:
Je kan mijn les ook meelezen:
Van de dreun van een
knuppel tot de joystick van een drone
De geschiedenis van wapens
Albert Einstein wist niet zeker met welke wapens de Derde
Wereldoorlog uitgevochten zou worden, maar wat betreft de daaropvolgende oorlog
twijfelde hij niet: met knuppels en knotsen. Moderne massavernietigingswapens
kortom, zouden ons in één klap terugwerpen in de steentijd.
Oorlogvoering
is steeds minder een fysiek man-tegen-man-gevecht en steeds meer een technisch
hoogstandje geworden. Krijgers kijken elkaar niet meer in de ogen voor de
dodelijke treffer. De vraag is, heeft technologische ontwikkeling ons misschien
moreel onverschillig gemaakt?
Op
24 juli 1945, tijdens de Potsdam-conferentie, fluisterde de Amerikaanse president
Truman Sovjetleider Stalin quasi achteloos toe dat de Amerikanen beschikten
over ‘a weapon of unusual destructive force’. Stalin reageerde koeltjes dat hij
hoopte dat de Japanners ermee op de knieën gedwongen konden worden. Toen op 6
augustus dat jaar de atoomboom Little Boy op Hiroshima viel, bleef van sommige
mensen niet meer dan een schaduw over.
Teruggeworpen in de steentijd… Prehistorische
wapens waren inderdaad van steen of hout. Eerst verkocht men een dreun met wat
voor handen was, een tak of een kei. Later slingerde
men de stenen weg, stokken werden speren met een scherpe punt. Door pijl en
boog kon op grotere afstand gevochten worden.
Tin
en koper maken brons. Mesopotamiërs en later ook de Grieken en Romeinen hanteerden
bronzen wapens. Fameus is de Griekse hopliet. Hoplieten waren rijke burgers,
want de bronzen uitrusting moest zelf bekostigd worden. In falanx-opstelling,
waarbij de hoplieten in blokformatie als een stekelvarken voortbewogen, met hun
vlijmscherpe speren als stekels, waren ze haast onverslaanbaar.
Als
we vooruitsnellen naar de Middeleeuwen vinden we allerlei angstaanjagend
wapentuig, zoals de goedendag, de morgenster en de hellebaard. Men slingerde
pestlijken en karkassen met de trebuchet over vijandige muren. Engelse longbows
schoten van grote afstand door harnassen. Ridders hanteerden zwaard, schild en
lans. Meer dan ooit werd oorlog een nobele erezaak. In vol ornaat trokken de
ridders naar toernooi en slagveld – de ochtend na een confrontatie lichtte het strijdtoneel
op door de flonkering van de meest kleurrijke en kostbare kostuums.
Alles
veranderde met de introductie van vuurwapens. Buskruit was al uitgevonden voor
het jaar 1000 in China, maar pas vanaf de 14e eeuw verschijnen
vuurwapens in Europa. Eerst zijn het kanonnen en handbussen, later haakbussen,
vanaf de 16e eeuw musketten. Vuurwapens zijn nu overal. Ze konden
sneller en sneller geladen worden, tot ze zichzelf automatisch laadden. Er zijn
momenteel naar schatting zo’n 100 miljoen Kalashnikovs in de wereld. Ze kosten
soms maar 10 dollar.
In
de 20ste eeuw was het tijd voor de meest verschrikkelijke oorlogen
tot dan toe. In de eerste van de twee wereldoorlogen deden vlammenwerpers, tanks,
mitrailleurs, bommenwerpers en gifgas hun intrede. De mens werd in de luren
gelegd door de techniek. Officieren gaven orders tot het wegvagen van een ingegraven,
onzichtbare vijand. In de Tweede Wereldoorlog werd het materieel verbeterd. Talloze
steden werden tot skeletten gebombardeerd. 60 miljoen mensen stierven
wereldwijd. Joden werden vergast en verbrand. De mens werd industrieel
weggewerkt. Als klap op de vuurpijl was daar de nucleaire ‘mushroom cloud’ boven de twee Japanse steden.
Steeds
meer is techniek tussen vijandelijke legers komen te staan. Steeds minder mens
werd nodig om steeds meer mens te doden. Er werden daarom internationale
afspraken gemaakt over het gebruik van onconventionele wapens, zoals gifgas en
atoombommen, maar desondanks is oorlog een Playstation-spel geworden. Op Creech
Air Force Base, vlakbij Las Vegas, besturen piloten met gamecontrollers
onbemande drones boven Afghanistan, meer dan 10.000 kilometer verderop. Hoe achteloos
drukt de Amerikaan op de rode knop als de rebellengroep in het vizier komt?
De les: De moderne
krijger moet waken voor morele onverschilligheid nu techniek ons het zicht op
andermans ogen heeft ontnomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten