De kogel is door de
moskee. Staatssecretaris van Onderwijs Sander Dekker heeft besloten
de subsidiëring van het Ibn Ghaldoun in Rotterdam te stoppen. Lekker
op tijd kun je zeggen, had je dat niet voor aanvang van het nieuwe
schooljaar kunnen laten weten, meneer de staatssecretaris? Op 9
augustus werd het doorslaggevende inspectierapport al vastgesteld.
Moest het definitieve besluit nou zo nodig ‘over de zomer heen
getild’ worden? Maar goed, zomerreces is zomerreces en die 700
leerlingen konden wel even wachten. Nu staan ze in de eerste weken
van het nieuwe schooljaar op straat en moeten ze uitkijken naar een
nieuwe school. Meteen weer een achterstand.
In het grote plaatje kwam
het besluit sowieso te laat. Uit het vorige week verschenen
inspectierapport blijkt opnieuw dat het Ibn Ghaldoun rammelt en
altijd gerammeld heeft, nieuwe, welwillende bestuurders ten spijt.
Dat is jammer, want met
het besluit valt het doek voor het islamitisch voortgezet onderwijs
in Nederland. Basisscholen op islamitische grondslag zijn er nog wel,
maar vanaf 1 november is er geen enkele islamitische middelbare
school meer in Nederland. Exit Mohammed.
Moslims hebben
vanzelfsprekend het recht op eigen scholen, natúúrlijk zou ik
willen zeggen, maar hoe je het ook wendt of keert, ze hebben de
schijn tegen. Dat heeft verder niets te maken met de publieke opinie
of beeldvorming, nee, afgelopen jaren bleek uit verschillende
onderzoeken dat niet alleen op het Ibn Ghaldoun, maar ook op diverse
andere scholen van islamitische signatuur op grote schaal gesjoemeld
werd met geld. Familieleden en imams stonden op de loonlijst,
medewerkers werden te hoog ingeschaald en er werden niet-educatieve
pelgrimstochten naar de mohammedaanse bakermat geboekt. In 2008
schreef de onderwijsinspectie dat op maar liefst 86% van de
islamitische scholen in Nederland gefraudeerd werd. Bijna de helft
van de scholen stond te boek als ‘zwak’ of ‘zeer zwak’.
Uit het vorige week
gepubliceerde onderzoek van de inspectie blijkt dat, ondanks het
strenge toezicht, van verbetering nauwelijks sprake is. Er is een
schuld van maar liefst 4,5 miljoen euro ontstaan, meer dan de helft
van de docenten is onbevoegd, docenten spreken niet goed Nederlands,
het gebouw en de materiële voorzieningen zijn kwalitatief onder de
maat en de examenresultaten vertonen een neerwaartse lijn. De
diefstal en verspreiding van eindexamens is in dit beeld niet eens
meer verrassend te noemen, maar had wel voorkomen moeten worden door
eerder ingrijpen.
In het rapport lees ik dat
interim-managers kwamen en gingen. Maar liefst een half miljoen euro
werd besteed aan deze falende puinruimers. Dat meer dan de helft van
de docenten onbevoegd is, verbaast me overigens niet: in een stad als
Rotterdam is het immers sowieso moeilijk goede docenten te vinden,
laat staan docenten die passen bij de islamitische identiteit. Wat
betreft de talen waren in de havo- en vwo-bovenbouw alleen de
docenten Arabisch eerstegraads bevoegd.
Betrokkenen zijn verbolgen
over deze uiterste consequentie. Natuurlijk zijn ze dat. Het Ibn
Ghaldoun is de laatste school voor islamitisch voortgezet onderwijs
in Nederland. Om te blijven bestaan werd bij de toelating en
doorstroming niet zelden een oogje toegeknepen; cijfers werden
kunstmatig omhoog bijgesteld. Maar dat houdt natuurlijk eens op.
Bedroevend is het dat de
examenfraude blijkbaar nodig was om alle misstanden aan het licht te
brengen. Hoe zit dat op andere, niet-islamitische scholen die onder
streng toezicht staan? Moet de inspectie daar de boel niet eens goed
doorlichten?
De sluiting is terecht en
een doorstart heeft volgens mij geen kans van slagen. Ik hoop
niettemin dat er een toekomst is voor islamitische middelbare
scholen. Maar dan met bevoegde docenten, met mooie resultaten, met
een goed gebouw en met bescheiden schoolreisjes naar het Rijksmuseum.
(gepubliceerd in de Leeuwarder Courant op 19-09-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten