Er is nog geen knoop
doorgehakt door de inspectie als ik deze column wegstuur. In Rotterdam zijn
vandaag drie examendieven opgepakt. Het klinkt als een film – drie dieven, een
kluis, een verdwenen sleutel, een lek – maar het is het grootste geval van
examenfraude in onze geschiedenis. Het drietal heeft maar liefst vijftien
examens uit de schoolkluis gestolen. De vraag is hoeveel leerlingen welke
eindexamens hebben ingezien voor het officiële examenmoment.
Ik moet eerlijk zeggen, al
zag ik een examen Frans een maand tevoren in, dan nog had ik te weinig tijd.
Als ik in een supermarché een brood wil kopen, kom ik met vijf flessen
wijn, een feesthoed en een bandenplakset terug bij de tent. Toch blijken de
resultaten van Ibn Ghaldoun, de Rotterdamse school waar het om gaat,
bovengemiddeld hoog. Dat moet je ze meegeven: als ze hun kans schoon zien,
kunnen ze best leren.
Leerlingen in heel Nederland
moesten eind mei door het gelekte examen Frans hun reisjes naar zonovergoten
drinkoorden omboeken of zelfs annuleren. Ik verwacht het niet, maar als de
inspectie de vijftien examens landelijk ongeldig verklaart, dan is dat een
nationale ramp. Dan komt koning Willem-Alexander 's avonds in beeld om zijn
medeleven te betuigen.
Ook het havo-examen
geschiedenis is gestolen, maar ik had nou niet de indruk dat mijn leerlingen
een kopie in de inbox hebben ontvangen. Ook werd een examen Arabisch
meegenomen. Negentien kinderen in heel Nederland maakten dat examen. Er kwamen
zeventien klachten binnen bij het LAKS. Heb je het examen van te voren gezien,
ga je ook nog zeuren dat het te moeilijk was.
De islamitische
scholengemeenschap Ibn Ghaldoun kent een roemrucht verleden. In 2008 kreeg de
scholengemeenschap een laatste waarschuwing: de kwaliteit zou en moest omhoog,
anders zouden ernstige consequenties volgen. De inspectie had de school het
stempel ‘zeer zwak’ gegeven; er stonden onbevoegde docenten en imams op de
loonlijst en er bleek sprake van een huurachterstand. De school leek zich niet
te willen verbeteren. Nog eerder, in 2005 en 2006, werd maar liefst 200.000
euro subsidiegeld besteed aan schoolreisjes naar Mekka. En dan tóch nog het
examen Arabisch stelen.
Uiteindelijk was de maat voor
de Rotterdamse wethouder vol. Hij trok de subsidie terug en en raadde ouders
per brief aan hun kinderen bij een andere school onder te brengen. Daarmee leek
het einde van de school nog slechts een kwestie van tijd.
Maar in 2009 keerde
plotseling het tij. Blijkbaar hadden de waarschuwingen effect. In 2010 kregen alle
afdelingen van de school een voldoende van de inspectie. In 2012 werd de
vwo-afdeling van de onderwijsinstelling door Elsevier zelfs ‘een opmerkelijke
nieuwkomer in de lijst van winnaars’ genoemd.
De sleutel tot succes? Heel
eenvoudig: de sleutel van de kluis. Die bleek in 2010 zomaar kwijtgeraakt te
zijn. Kort daarop had Ibn Ghaldoun een excellente vwo-afdeling. Eén plus één is
twee.
Vervang dan het slot, zou je
zeggen. Of de deur. Of de kluis.
Maar wat mij vooral ergert is
dat opnieuw blijkt dat het stempel 'excellent' een zeer relatieve kwalificatie
is. Hoe kan een school met structurele wantoestanden opeens met een excellente
afdeling het nieuws halen? Als de inspectie nou eens écht ging kijken hoe het
op scholen gaat, zonder zich te verliezen in cijfermatige muggenzifterij, dan
kregen we vast andere lijstjes.
Eén ding weet ik zeker: op
mijn school excelleren we in veiligheid, onderling vertrouwen en wederzijds
respect. Onze examenresultaten zijn puik en onze kluis zit potdicht. Ik hoop
dat, op de dag wanneer deze column gedrukt staat, mijn leerlingen gewoon weten
of ze geslaagd of gezakt zijn.
(gepubliceerd in de Leeuwarder Courant op 13-06-13)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten