Ik bin de stêd

It Doarp op Aaipop 2012 

Ik Bin De Stêd

It hout wie droech en it fjoer gie hurd,

mei de gong fan in dief yn 'e nacht

en in mes yn it liif.

Ik woe't ferjitte, ik haw it besocht,

myn ferline om 'e nocht,

mar it spoek fan myn ferline hat my nea wer ferlitten.

Myn peallen binne ferskûle,

ûnder lagen fan tiid.

It spoar fan in binde,

dwerstroch myn hert,

en in stik út myn siel.

It spoar út it sicht, ûnder bulten stien,

dat hat de oarloch mei my dien,

mar it spoek fan myn ferline hat my nea wer ferlitten.

Ik diel de wien (hy dielt de wien)

Bin ik echt wurch? (is hy echt wurch?)

Myn lekkende dakken, myn drokke strjitten,

sizze fan wol.

Ik bin in tiran, mar in slaaf bin ik ek,

ik bin in swerver, ik bin in bêrn,

ik haw neat, hja nimme my de 'self made man'.

Op myn poarte stiet myn namme,

foar myn minsken haw ik my skamme,

mar it spoek fan myn ferline hat my neat wer ferlitten.